PlugPlug Dijleland is een gravelrit in het stroomgebied van de Dijle. Vanuit de Sportoase in Leuven bieden we op zondag 14 april 2024 twee routes aan: een korte afstand van 69 kilometer en een lange van 113 kilometer. Info en tickets vind je hier.
Hoewel het Dijleland gekneld zit tussen Leuven en Brussel, fiets je toch een ganse dag in het groen. Met het Rodebos, het Mollendaalbos en het Meerdaalwoud doen we prachtige bossen aan. Daartussen laten we je smullen van sublieme panorama’s.
Met de gravelbike of de mountainbike? Plezier valt hier sowieso te beleven! Het offroadpercentage ligt boven de zeventig procent. Supertechnische stukjes hoef je niet te verwachten. Bij de onverharde stroken ligt de nadruk op fris knisperend grind. Als we toch eens een stukje verhard nodig hebben, kiezen we voor verkeersluwe baantjes.
Op veel vlakke kilometers hoef je wel niet te rekenen. De Dijle en haar zijriviertjes hebben zich diep in het Brabants leemplateau ingesneden. Eerder dan het water stroomafwaarts te volgen, springen we constant van het ene valleitje naar het andere. Het hoogteprofiel heeft daarom veel weg van een zaagblad. Na elke suizende afdaling volgt direct een adembenemend klimmetje.
Elke inspanning bergop wordt wel dubbel en dik beloond. Op kilometerslange grindwegen fiets je van het ene fantastische vergezicht naar het andere. Gravel grinders die niet vies zijn van wat hoogtemeters, trappen hier dus regelrecht het gravelnirwana in…
Groene en roze tunnels
Heel lang stellen we je geduld niet op de proef. Nog geen kilometer na de start in Leuven zoeken we de eerste grindstroken op. Na de passage langs de universiteitscampus van Heverlee krijg je in de Dijlevallei een fantastisch gravelpad voor de wielen waar maar geen einde aan lijkt te komen. De rivier meandert door de velden. En jij gravelt kilometerslang lekker vlak langs die rivier. Een mooi stuk om de beentjes wat warm te draaien! Of om te genieten…
In Korbeek-Dijle krijg je de eerste beklimming voorgeschoteld. Die ligt in een holle weg, erg typisch voor deze streek. Na eeuwen erosie, fiets je soms wel tien meter onder het maaiveld. Om de omgeving te bewonderen, moet je dus eerst door een groene tunnel. Pas boven kan je het landschap terug bewonderen.
Een pijlsnelle afdaling voert je naar de Voer. In plaats van de weg van de minste weerstand te kiezen, zoals het water doet, trotseren we direct terug de zwaartekracht. Een nieuwe holleweg brengt je weer tot op de hoogte van het plateau. Boven krijg je als beloning een oogverblindend uitzicht. Een fraai fietspad golft heerlijk mee op het reliëf.
Een nieuwe offroadafdaling leidt je naar het Kasteel van Neerijse. Als de lente binnenkort echt ontploft, bloesemen de Japanse kerselaars langs de Prins de Bethunelaan. Geen groene, maar een roze tunnel …
Klimmen en dalen
Op het Ijsepad mag je heel even uitpuffen. Naast het krinklende winklende waterding ligt ook een krinklend winklend gravelding! “Gij leeft en gij roert en gij fietst zoo snel!”, aldus Gezelle.
Om uit het valleitje van de Ijse te geraken, beklim je opnieuw een holle weg. Je bent nog maar 25 kilometer ver. Toch heb je al drie tanden van het zaagblad overwonnen. In het korte stuk tot aan de bevoorrading krijg je nog eens drie zaagtanden te verwerken. Klimmen is stijgen. Klimmen is zwijgen. Klimmen is hijgen…
Het zou jammer zijn om hier met oogkleppen rond te fietsen. Neem bijvoorbeeld het Rodebos: langs een slingerpaadje tussen de voorjaarsbloeiers klim je – hocus pocus pats! – naar een heidelandschap. Het lijken de Kempen wel. Alleen zijn de afdalingen op grind hier iets sensationeler...
Waals-Brabant
Na de welverdiende bevoorrading neemt de lange route je mee op een extra lus door Waals-Brabant. Tussen de dorpskernen van Hamme-Mille en Grez-Doiceau trap je een hele tijd door een eindeloze leegte met wonderbaarlijke vergezichten.
De ingrediënten van deze extra lus klinken je ondertussen bekend in de oren. Meestal gaat het zo: In een metersdiepe holle weg klim je naar het plateau. Verrassing: boven wacht een fenomenaal uitzicht. Dan daal je pijlsnel af in de richting van een riviertje. Surprise surprise: daar wacht weer een mooi klimmetje, om dan via een heerlijke gravelweg terug naar het plateau te klimmen. En, denk je dan, daar wacht dan weer een wondermooi panorama zeker? Hoe kon je het raden!
Bos, bos en nog eens bos
Na de tweede passage langs ons rijkelijk buffet knoopt de lange route terug aan bij de korte. Om terug in Leuven te geraken, maken nog een paar omwegen om je alle uithoeken van het Meerdaalwoud en het Mollendaalbos laat zien. Twee prachtige bossen, vol grandioze grindwegen.
Bos, bos en nog eens bos? Wordt dat na een tijdje niet saai? Niet dus. De variatie aan landschappen, ondergronden en wegen is enorm. Het ene moment fiets je op een kaarsrechte dreef die dwars door een vlak stuk bos splijt. Het andere moment kronkel je op een toboganbaantje dat zich rond elke boom krult
De GPS stuurt je regelmatig ook het bos uit. Zo trap je in de buurt van Vaalbeek langs de wijngaarden van Chardonnay Meerdaal. Kilometers in het dichte bos wisselen dus af met momenten waarop de horizon kilometers ver komt te liggen. Aan de bosrand geeft dat telkens een speciale sensatie.
Terug bij de Sportoase heb je misschien nog tijd om een korte enquête van de Parcoursbouwer in te vullen? Drie vraagjes maar. Eén: ken jij een andere streek in Vlaanderen met zo veel knisperend grind? Twee: waar fiets je vanuit Vlaanderen zo snel meer dan duizend hoogtemeters bij elkaar? En drie: waar vind je tussen Oostende en Tongeren nog zo’n rijke variatie aan natuurschoon en landschapspracht? Als je drie keer niet meteen een antwoord hebt, mogen we het vraagteken uit de titel veranderen in een uitroepteken: het Dijleland is dé gravelregio van Vlaanderen! Uitsluitsel op zondag 14 april…
Begint het te kriebelen? Schrijf je dan snel in voor PlugPlug Dijleland!
Tekst: Nick Schuermans
Foto’s: Pieter Stockmans